Thursday, June 11, 2015

Gempa di Gunung Kinabalu

Emosi kakyang terusik bila baca berita pasal gempa yg menyebabkan kematian berbelas org termasuk malim gunung. sedihnya.. tempat bercinta lagikan dikenang, inikan pula tempat mencipta sejarah. ye dok?

Semalam kakyang terbaca cerita seorang mangsa yg terkandas tu. mcm mana diorang turun dari puncak dan sampai t/malam di timpohon. kakyang juga pernah lalui mcm mana turun dari gunung tu dlm gelap.. ngeri. huhuhu. meh kakyang cerita. ni kira mcm cerita bab turun dari kinabalu lah. sambungan dari cerita haritu.

Kakyang sampai tepat2 ke Low's peak tu lebih kurang dlm kul 7.30 pagi. kiranya antara org terakhir la ada kat atas tu. pastu dah puas hilang penat atas tu, start turun ke bawah semula dlm kul 9 lebih. turun sambil borak lenggang kangkung mak inang lah. jalan skit brenti, ambik gambar, selfie klik kiri, klik kanan, senyum senget, senyum nampak gigi, peace bagailah. 

jalan lagi, brenti lagi. sambil2 kutuk has sbb jalan laju ngan malim kasanova tu.. hahaha

finally sampai laban rata semula dlm kul 11. lebih. kepenatan ya amat wpun turun tangga je. masa turun ni, kakyang dah detact, lutut kakyang sakit bila turun tangga.  kakyang terfikir, ya Allah, baru 1/8 jalan, kaki dah sakit nih, mcm mana nak harung lg berkm ni?

Lepas isi perut skit dan rehat2 di  laban rata, kitorang start gerak turun ke bawah kul 12.45pm.
mcm awal td jugalah. jln skit rehat, jln skit duduk, jalan skit selfie, lenggang kangkung mak inang.
kaki kakyang time di dah bertambah sakit. lutut kiri kanan sakit. pastu kakyang pun fedup. tak boleh mcm ni, kalau dok ikut rentak 2 lg kawan mcm ni, alamatnya kakyang akan tertinggal belakang nanti dan sampai mlm.

so kakyang ckp kat diorang, kakyang turun dulu pelan2 sbb lutut dah sakit, later korang ketchup la yer..

mulalah episod kakyang jalan sorang sorang.. jalan tu dah mcm ketam, turun tangga demi tangga tu mengereng. kejap ke kiri, kejap ke kanan, tp mosly ke kanan la sbb rasa impact pada lutut less bila turun mcm tu

bila jauh kakyang tinggalkan diorang, kakyang brenti sampai diorang jumpa kakyang semula. lama-lama pastu makin petang, dah mula gelap. masih ada 3km to reach timpohon. tak boleh jadi nih. masa tu dah lepas asar kakyang rasa. sebab kawasan hutan dah mula kabus tebal dan gelap. 

kakyang bgtau diorang, kakyang nak jalan dulu. x mau stop lama2 sbb hari dah mula gelap. diorang kata ok. masa tu 2 guide ada dgn diorang. lamp kakyang dlm beg. x boleh nak ambik. shazmi pinjamkan lamp dia. diorang yg lain ada lamp lg 2.

kakyang teruskan perjalanan turun tangga. makin lama, makin gelap, makin lama makin jauh terpisah dari diorang. kakyang stop sekejap untuk dengar bunyi tapak kaki diorang kot2 ada dibelakang. tak dengar apa2, yg dengar bunyi serangga hutan. hari makin gelap. kakyang dah tak nampak apa2 dah. 

jangkauan pandangan kakyang pun hanya pada cahaya lampu ja. tu pun malap gila. sekadar yg kasar nampaklah. kiri kanan dpn belakang dah tak tahu ada apa.

sambil kakyang melangkah tu sambil mencongak2 dlm fikiran, kalau berhenti dan tunggu sampai dorang datang dekat kakyang, kakyang akan makin terdedah dgn risiko. binatang buas, binatang berbisa, serangga, makluk halus etc, kita tak tau apa ada kat situ.

kalau terus jalan, jalan sorang2, kalau tersesat mcm mana? kalau ada gangguan, mcm mana?  tp still pd pertimbangan logic kakyang pk, kalau teruskan, resiko kurang skit dari terus menunggu. ye tak?

so kakyang ambil keputusan, teruskan jalan. Start part ni, kakyang dah jalan laju-laju dah.  dah x peduli sakit lutut tu sangat. sakitnya tuhan saja yg tahu.  jalan teraba-raba dlm malap gelap tu.
sambil dlm hati berdoa dijauhkanlah dari segala mala petaka. 

sesekali kakyang terpaksa pause sekejap langkah tu sbb tak nampak jalan. tak tahu jalan yg kakyang lalui tu menghala ke kiri ke,  menghala ke kanan. kena brenti, suluh kiri kanan jap, pastu dah nampak halanya baru jalan semula. turun tangga lagi. sepanjang perjalanan adalah turun tangga. sangat sedikit yang jumpa jalan landai. kalau ada, terus kakyang pecut mcm lipas kudung. baru 2,3 langkah tangga lagi, turun lagi.. mcm tu lah sepanjang jalan timpohon tu.

tetiba dlm hati kakyang dah timbul perasaan lain pulak... dah terbayang yg qhaib2. hati doa lagi, ya Allah, janganlah kau bukakan jalan lain, selain jalan yg benar. Ya Allah, janganlah kau munculkan rupa makluk apa2 dpn aku... ya allah, ya allah. mcm2 kakyang pk masa tu

mulut tu yg mula2 berzikir, dah jadi terkumat kamit dgn segala ayat2 suci AlQuran. tak putus. putus. 

ada masa telinga kakyang dengar bunyi katak, ada masa cengkerik, ada masa riang-riang, ada masa bunyi ungka. masa yg paling kakyang takut adalah bila takde bunyi apa2. huhuhu

jalan-punya jalan dlm gelap tu, masih tak dengar2 bunyi ina, has, dan guide kat belakang. dlm hati terfikir manalah diorang ni. 

kakyang rasa dah jalan jauh ni, tp mcm tak sampai-sampai penghujung. tu yg takut sangat kalau tersesat. tak lama lepas tu kakyang mula terdengar bunyi air. mcm bunyi air terjun. terus kakyang terpk, agaknya kakyang dah dekat dgn air terjun carson  (Carson Fall) tak yg tak jauh dengan gate timpohon tu? hati dah merasa lega skit, sbb maknanya dah makin dekat dgn timpohon. tp bila pandang ke depan, tak nampak sebarang tanda cahaya lampu pun.

kakyang teruskan menuruni tangga. turun turun turun lagi, tp juga belum sampai. tiba-tiba, kakyang terdengar mcm bunyi tapak kaki org turun laju di belakang. kakyang tertanya-tanya siapa? adakah tu org? adakah itu...

makin lama bunyi tapak kaki tu makin dekat dgn kakyang.  langkah org tu dah selari ngan langkah kakyang.. kakyang x sapa pun. takut. takut makluk lain yg dok ikut..

lepas  beberapa minit makluk tu bersuara. "skit lagi kak. dah nak sampai".

legaa... bila dengar je suara tu, kakyang tahu dah. tu suara indra. malim gunung yg lagi satu. bila ada org teman mcm tu.confident la skit jalan tu. 

turun tangga lagi. tak juga sampai2. dekat apa la tu.. langkah turun lagi.. 

tak jauh dari situ, kakyang dah mula nampak bayang-bayang cahaya celah hutan tu. huhuhu. dah sampai pintu timpohon dah! langkah lagi.. berpuluh langkah juga la baru akhirnya betul2 nampak cahaya lampu tu.

jalan pun dah landai. hahaha leganya rasa dah sampai. bisik hati kakyang.

tiba-tiba, ternampak pula tangga lagi nak kena panjat sebelum sampai betul2 dpn gate timpohon tu... "ya allah! tangga lagi!" terus ayat tu terkeluar dari mulut kakyang.

21 anak tangga yg terakhir tu rasa azapnya nak panjat. dlm kesakitan kakyang gagahkan juga kaki melangkah satu demi satu. dan sampai juga akhirnya betul2 dpn gate besi pintu timpohon tu.

7.00 pm waktu kakyang lapor diri kat guide pintu.  kakyang terduduk kat anak tangga situ. min dan leni ada kat kerusi tepi tu. diorang pun baru sampai setengah jam awal skit dari kakyang. thira n tad dah tak keruan. bila nampak muka kakyang baru dia rasa lega. has dan ina masih kat belakang dgn sazmi sampai dlm 30 minit kemudian.. 

syukur semua dah sampai. rupanya masalah lain pula timbul. takde transport nak bawa kami balik ke Kinabalu Park!

bincang punya bincang, akhirnya kami bayar guide gate untuk bawa kami ke sana. naik pickup. huhuhu

mcm tu lah cerita suka duka panjat gunung kinabalu yg kakyang rasai. trill mcm ni barulah ada banyak cerita dan kenangan kan.. kan.. so korang2 yang rasa tak fit nak naik gunung tu, belum cuba belum tau... takde kejayaan tanpa kepayahan.. 




Friday, June 5, 2015

Kursus di Pulau Bidong

baru-baru ni kakyang p kursus di pulau bidong. atas anjuran UMT. kursusnya akceli dikhaskan utk staf IT. disebabkan takde staf it yg berminat, so kakyang ofer diri kat bos dan bos bg kelulusan..

kursus ni dari 25-28 Mei. 25 tu pendaftaran di KT. so kakyang ambik kesempatan p awal pagi 25 tu utk ronda2 KT dulu. x pernah sampai sana kan... alang2 dah sampai tu, kita ambik kesempatan la sikit.

pagi tu ronda2 kt beli kopok lekor di pasar payang. pastu p masjid kristal. kalau korang nak ke masjid kristal secara percuma, boleh naik bas kayu kat bas stand tak jauh pasar payang tu. tp ada timing jalannya lah. kena la menunggu sikit. lgpun KT ni takde bus henti2 mcm kat KL ni.. org KT kaya2 ko... public bus x diperlukan.. hehehe

then petangnya, kami p register kat hotel tempat berhimpun utk ke Pulau bidong. esoknya 3 bas bawa kami ke jeti pulau duyong utk ke sana.

dari jeti, kami naik speedboad UTM. ramai juga yg hadir. dlm 50+. perjalanan ke pulau bidong ambik masa 1 jam
pulau bidong ni adalah pulau marine research milik UMT. jd pulau ni tak dibuka utk pelancong luar. yg dtg semua atas jemputan UMT.

antara xtvt yg dilakukan sepanjang kursus ni..

water confident- kitorang kena belajar berenang sendiri dari pantai ke boad yg tunggu di tengah laut, pastu dari situ, patah  balik ke pantai. semua pakai life jacket la.. mampuih kalau x pakai. kakyang bukan reti berenang pun. hehehe

pastu petangnya belajar kayak. urusetia bg penerangan skit2 pastu dia lepaskan kami utk berkayak ke next pantai sebelah sana. pakat la kayak ziz zac masing2. seronok juga. pastu ada berkumpul tengah laut, di situ dia ajar pula kalau kayak terbalik, mcm mana nak naik dari kayak? kakyang antara yg volunteer naik di tengah laut. bravo kakyang!

lepas semua naik ke pandai, dari situ jalan kaki utk xtvt jejak warisan. urusetia bawa melihat tinggalan pelarian vietnam yg ada di situ. ceritanya hampir 400000 pelarian vietnam pernah tinggal di situ semasa zaman perang dulu dan kerajaan kita bg segala kemudahan makan minum pd diorang. 12 tahun juga diorang di situ sampai sempat lahir 4000 anak vietnam. dan kat situ juga ada monument2 batu yg dibina ikut agama masing2. ada kubur diorang juga.. d

dari situ, akan bawa trek balik ke camp sebelah pantai sana.

mlmnya lepas solat isyak, naik bot p mencandat sotong. kakyang xcited dgn xtvt ni. tp yg hampanya xde sotong yg berjaya dibawa naik. ada la sorang 2 peserta yg  berjaya. tp x banyak hasil tangkapan kali ni. mcm mana cara candat sotong? tali pancing yg ada ladung dan kail candat di turunkan sampai dasar laut, pastu tarik tali naik sikit, agak2 dlm 2 kaki mcm tu, pastu buat gerakan angkat, turun tali tu skit2 mcm kita tengah tangguk anak. hahahah sapa mak2 tau la apa makna tangguk anak kan.

bosan pd kakyang dan kena ada otot tangan yg kuat. lastnya kakyang tertidur atas kapal tu tanpa hasil T.T

next day, lepas sarapan ada xtvt menuju puncak. xtvt hiking bukit pulau bidong. curam juga tractnya. naik naik naik je. jalan denai yg penuh daun2 pokok dan agak licin sbb mlm td hujan. mcm biasalah. kenderaan berat mcm kakyang ni sentiasa kebelakang. diorang suruh org pompuan dok dpn, tp kakyang x boleh la dok dpn, tak larat nak kejar stamina diorang org muda. sampai puncak dan turun balik ke camp.

lepas tu, petangnya, ada xtvt snorkeling n scuba dan memancing. ikut group. ada group yg pergi memancing dulu, pastu baru scuba/snorkeling. group kakyang kena p mancing dulu. dpt juga ikan kerisi 4 ekorh. hahahaha

balik dari memancing, terus terjun air dan try snockeling. woooooowwwww menakjubkan. cantik sangat tengok ikan warna warni dlm laut tu.. pastu try scuba. yg ni x brapa nak best sbb air cetek. jd tak merasa menyelam.

lepas tu since ada masa lg kakyang terus snockeling lagi. tengah2 terapung tu baru sedar kakyang tak pakai life jacket! oh.. rupanya kakyang dah pandai berenang sendiri. hohohoh terbaik!

sebelah mlmnya, ada xtvt bbq hasil tangkapan 2 hari punya xtvt. dpt la merasa ikan, sotong fresh sambil2 borak dgn kawan2  baru.. enjoy sangat!

3rd day, pagi, kitorang ada sukaneka. lawan kayak, lawan bina istana pasir, dan lawan tuju bayang.  kakyang terlibat dlm 3-3 xtvt . istana pasir kakyang dpt pujian dan hadiah arkitecture terbaik. hehehe

nah, korang layan gambar2 apa yg ada lah ye..